సర్వాంతర్యామి

నువ్వె 
ఆకాశమని,జాబిలివని,నిశివని,
నక్షత్రానివని,మెరుపువని,మేఘానివని 
చినుకువని,వర్షానివని,వరదవని
నదివని,సంద్రానివని,తీరానివని,
ముత్యానివని,ఉప్పెనవని,అలవని 
చివురని,లతవని,పుష్పానివని,ముల్లని
నా కంటి పాపవని,కలవని,కన్నీటివని,కలతవని 
ఎన్ని సార్లు,ఎన్ని చోట్లు,ఎన్ని మాటలు,
ఎన్ని గీతలు,ఎన్ని రాతలు
ఎన్ని మార్లు,ఎన్ని పేర్లు,ఎన్ని తీర్లు పిలిచి పిలిచి, 
పలికి పలికి, తలిచి తలిచి
పిలిచి,పలికి,తలిచి 
ఇలలొ,నా కలలొ,నా తలలొ,తలపుల్లొ,నా మదిలొ లొ లోతుల్లొ గందరగొళంలా వందల ఆలోచనలు 
అన్నీ నీవే,అంతా నీవే  
భూత,భవిష్యత్,వర్తమాన 
కాలంతొ పని లేదు 
ఉదయం,మధ్యాహ్నం,సాయంత్రం,రాత్రి 
సమయంతొ సంబంధం లేదు    
నువ్వే ప్రతీ చోట నువ్వే ప్రతీ క్షణము  
నువ్వే నా కనకము నా ప్రతీ కణకణము 

 మహర్షి

మౌనం

ఆకాశం విరగలేదు
చుక్కలు రాలిపడలేదు
సముద్రాలు విరుచుకుపడలేదు
భూమి బద్దలవ్వలేదు
ప్రచండమారుతాలు విజృంభించలేదు
ప్రతీరొజు లాంటిదె కదా ఈరోజు కూడ!
మరి నా ఈ మనోద్వేగాల మంటలేమిటి??
ఈ మౌనమేమిటి?? 

మహర్షి

హెల్లొ ఉన్నవా!

హెల్లొ ఉన్నవా!
హా ఉన్నాను.... ఇక్కడె ఎక్కడొ
ఈ గదిలొనె 
సమాధానం లేని ప్రశ్నలా
చిరునామ లేని ఉత్తరం లా
విసిరి పారెసిన కాగితంలా
ఇక్కడే ఎక్కడొ ఉండేఉంటాను!!! 

మహర్షి 

ఎన్నాల్లకీ వెన్నెల!!!!

ఆవేదనల అట్టడుగున ఉన్నను
ఒక్కసరి అమాంతంగ పైకి లాగేసావు
ఆకలితొ అలమటిస్తున్న మనసుకి
ఆనందాన్ని అక్షయపాత్ర చేసిచ్చావు 
మనసు నిండిపోయింది
చీకటిపాలైన అడవిలో 
జాబిలివై వెన్నెల కురిపించావు 
వెలుగు వైపు నడిపించావు
వర్ణహీనమైన జీవితంలొ 
కుంచెవై సప్తవర్ణాలు గుప్పించావు 
ఆనందం నీ పేరని తెలుసు 
నువ్వె నా ఆనందమని తెలుసు 
కాని ఇలా నన్ను ఆదుకుంటావని తెలియదు...అచ్చం మా అమ్మలా 

మహర్షి 

పొగరాజడము

గుండె పొరల్లొ దాగిన జ్ఞాపకాలన్ని 

తెరలు తెరలుగ పొగలు కక్కిస్తుంది 

వెచ్చని ఆవిరిగా వెన్నుని తగిలి 

నరనరల్లొ నిద్దుర పోతున్న 

రక్తాన్ని రంకెలేయిస్తుంది 

వేల్ల మద్యన నలుగుతూ 

వేదాంతం పలికిస్తుంది 

తను మండుతూ మస్తిష్కానికి 

మాయా బలాన్నిస్తుంది 

కవికి కవ్యానికి మద్యన 

వారదిగా నిలుస్తుంది  

బూడిద రాలుస్తూ అక్షరాలు మలుస్తుంది 

మహా మహా ఘనులెందరో 

మాటలు రాని వేల,

మనోవేదనతొ మగ్గిపోయిన వేళ

మక్కువగా హక్కున చేర్చుక్కున్న మహమ్మారి 

అపాయమని హెచ్చరిస్తునే 

ఆస్వాదించగలవా అని అపహాస్యం చేస్తుంది...

అయ్యో పాపం అని స్వాగతించామో 

స్వ గతించామే!!!!

మహర్షి