దీపం

ఒక్క క్షణం వెలిగి వెంటనె ఆరిపోయింది నా అధృష్టం
వెలిగిన ఆ ఒక్క క్షణం 
నక్షత్రాల తివాచి నా దారిలొ పరిచినట్టు 
అకస్మాత్తుగా నా దారి అకాశంలోకి మళ్ళినట్టు
అనిపించింది
నేను జాబిలిని చూసాను...! చూసానా..?
అన్న అనుమానం తేరుకునెలొగానే 
నా అధృష్టం ఆవిరై పోయింది 
అంతా మసకబారి పోయింది 
మబ్బులతో కాదు మనుషులతో 
కాని ఆ ఒక్క క్షణం 
ఇంకొన్నాళ్ళు నా ఆయువు ఆరనివ్వక వెలిగించె ఆజ్యం

మహర్షి

నిమిషం

ఒక్క నిమిషం అన్నావు 
నీవన్న ఆ నిమిషానికై 
ఎన్నొ క్షణాలను నిషేధించాను 
నీవన్న ఆ నిమిషానికై 
ఎన్నొ గడియలను విడివిడిగా విసిరేసాను
నీవన్న ఆ నిమిషానికై
ఎన్నొ నిమిషాలు వేచి 
వేచి వెతికి చూసాను
నీవన్న ఆ నిమిషానికై 
కాలంతొ పోటీపడి ఎదురుచూసాను 
నన్ను దాటిన ప్రతీ గంటని  
మెడపట్టి వెన్నక్కి నెట్టేసాను 
నీవన్న నిమిషం రానేలేదు 
కాని 
నా కాలం కరిగిపోయింది 
కాలంతొ పాటు నా జీవితమూ.!!!!

మహర్షి

కురిసిన జ్ఞాపకాలు

రాక రాక వచ్చిన వర్షానికి 

తడిసిన చెట్లన్ని తన్మయత్వంలొ 

ఊగసగాయి-నా మనసు కూడ

వర్షపు చినుకుల గిచ్చుళ్లకు 

ఆవిరైపొంగుతుంది మట్టి

ఆ మట్టి సోయగాల వాసనలకు 

కదలకుండ కాలప్రవాహంలో 

కొట్టుకుపొయాను నేను

నీటి ప్రవాహంలో రాలిపడ్డ ఆకులా 

నిన్ను, నీతో ఉన్న నన్ను వెతుక్కుంటూ 

నా ప్రయత్నం విఫలమైంది 

నాకు బదులుగా నువ్వు,

నీకు బదులుగా నీ 

జ్ఞాపకాలు మత్రమె కనిపించాయి 

అసంకల్పితంగా ఒక అశ్రువు రాలిపడింది 

ఊగుతున్న మనసు ఒక్కసరిగా 

నీ జ్ఞాపకాల బరువుకు

ఆగిపోయింది-వర్షం కుడా.... 

మహర్షి