మెరుపులా నువ్వు కనిపించిన క్షణం
సందేహాల చినుకులు నామీద కురుస్తాయి
నిజంగానే ఉన్నవా లేదా నా ఊహా???
ఎలా ఉన్నవ్,తిన్నవా,నిమిషం క్రితం నన్నేమైనా అన్నావా????
మాట్లాడాలనుకుంటున్నవా,నేనే మాట్లాడించాలనుకుంటున్నవా???
ఇంకా ఎన్నో ప్రశ్నలు
క్షేమంగా ఉన్నావా,
కాలిగా ఉన్నావా,
ఒకసారి మాట్లాడగలవా,
మౌనం మరీ ప్రియమైపోయిందా????
మైళ్ళదూరానికి మాటలు కరువా???
మాటవరుసకైనా మనిషిని గుర్తున్నానా?
ఇంకా ఎన్నో ఎన్నేన్నో
కాని
చిరునామా లేని ఉత్తరాలు ఎన్ని రాసినా!!!!
బదులురాని ప్రశ్నలు ఎన్ని వేసినా!!!
శూన్యంలో చిక్కుకుపోయిన నా చూపుల మాదిరి
అందుకే అన్నింటికి
నాకు నేనే బదులిచ్చుకుంటాను
మౌనంగా....
మహర్షి
గడియారానికి కళ్ళను ముల్లు చేసి
గడుపుతుంటాను
నీ తలపుల గంతలు కట్టేసి
క్షణంలో ఘంటలు దాటేస్తావు
నాకు తెలిసిన పదాలన్ని కూడబెట్టుకుంటాను
నన్ను అదిమేస్తున్న నీ ఆలోచనల బరువు తూచేందుకు
అసమతుల్యత నా పదాలను అకాశానికి విసిరేస్తుంది
నా అక్షరాల ఆస్తినంతటిని ఆనకట్టగా అల్లుతాను
నన్ను ముంచే నీ అన్వీక్షనల ప్రవాహాన్ని పట్టి వుంచేందుకు
పీడనంచేత నా అక్షరాలు అల్లకళ్ళొలమైపోతాయి
గెలుపులేని ప్రయత్నాలు ఎన్ని చేసానో!!!!
అలుపులేని ఓటములు ఏన్ని చూశానో!!!
లెక్కవేయలేదు....లెక్కచేయలేదు...
నాకు గెలుపులేదు
నా ఆశకు అలుపులేదు
నా ఎదురుచూపుకు నీ పిలుపులేదు
అంతులేని సంద్రం
నా హృదయం
అలుపులేని అలలు
నీ అలోచనలు
ఎగిసి ఎగిసి యదను కోస్తున్నాయి
కోసికోసి ముక్కలు చేస్తున్నాయి
లెక్కవేయలేదు....లెక్కచేయలేదు...
నిరీక్షణ నా గమనం
నువ్వు నా గమ్యం
మహర్షి
