అనందానికి అడ్డుగా నాకు నేనే గిరిగీసుకున్న

బాహ్యప్రపంచాన్ని బహిష్కరించేస్తున్న

విషాద వీషూచికతొ విహరిస్తున్న

నిషీది నిషబ్దంలొ నిశ్చేష్టగా వున్న

నా అరచేతి గీతలు,నా తలరాతలు

తలరాతల చేతలు నా కవితలు

విషాదాల భింబాలై మస్తిష్కాన్ని ఆక్రమించేసాయి

 మహర్షి 

నన్ను నేనే కడతేర్చుకుంటున్నా

నన్ను నేనే హతమార్చుకుంటున్నా

నాలోని చీకటి చెలిని కౌతుక ఖడ్గంతో వదిస్తున్నా

నా ప్రియ కాంత ఏకాంత కాంతను ఆనందనందకంతో అంతమొందిస్తున్నా

ఉన్న ప్రేమని లేదని లేని ద్వేశాన్ని ఉందని

మార్దవమగు నా మదికి కఠినత్వపు రంగులు చిమ్మి భయటకు గెంటేసా

నా కోమలత్వం కనబడకుండా నిర్బటము నటిస్తున్నా

కాని ఎందుకు నేనిలా.?

అర్దం కాని అలొచనలా,అంతులేని అవేషాలా,అపార్దల అహలా..?

 మహర్షి