సౌందర్యం

పాషాణపర్వతాల పల్లసంధుల్లో 

భారిగా పెరిగిన పచ్చిక

ఆకాశంలో కనిపించే నక్షత్రాలంత 

చిన్న పిచ్చుక 

ఇవన్ని చూస్తున్న నా మదిలో 

తెలియని ఎదో కొత్త క్రచ్చుక 

తలతోక లేని ఎర్రమట్టి దారి 

ఇరుపక్కలా మెరుస్తున్న పచ్చటి జరీ 

మేఘాలు లేని ఆకాశం 

నీలీ నీలి 

హుసూరుమని విసురుతున్న 

చల్లటి గాలి 

అడుగుకు వంతపాడుతూ 

దొర్లే గులక రాళ్ళు 

ఇనుపచెట్ల మీద అల్లిన పక్షి గూళ్ళు 

పాషాణ హృదయమైన పరవశించక మానదు 

ఇంత సౌందర్యం పలకరిస్తే.!

మహర్షి 

జ్ఞాపకాలు

ఈ గది నిండా నీ జ్ఞాపకాలే
నువ్వు విసిరేసినవి కొన్ని
నేను గెలుచుకున్నవి కొన్ని
కాలం కాగితాల్లొ రాసుకున్నవి కొన్ని
కాయం గాయాల్లొ దాచుకున్నవి కొన్ని
నవ్విస్తూ నరకం చూపించేవి కొన్ని
కన్నీటి వర్షంలో స్వర్గం తలపించేవి కొన్ని 
కలగా కవ్వించేవి కొన్ని
నిజంలా దహించేవి కొన్ని 
విరిగిన హృదయాన్ని అతికించేవి కొన్ని
అతికిన హృదయాన్ని ఉరితీసేవి కొన్ని
నీ జ్ఞాపకాలు గాజుపలకలు 
నీ ప్రతిబింబాలు చూపగలవు 
నా ప్రాణాలూ తీయగలవు 

మహర్షి 

కవి మరణం

నాలొ కవి మరణించాడు
నిన్నటివరకు కాగితాలలో వెలిగిన సూర్యుడు 
చీకటిలో కలిసిపోయాడు
అక్షరాల నుండి వెలయ్యాడు
పాదపద్మవ్యూహానికి బలయ్యడు
తనురాసిన కవితలే చితిగా కాలిపోయాడు 

చిత్తుకాగితాలేరుకునే చిన్న కుర్రాడి చేతిలో నలిగిపోతాననో 
పాతకాగితాల వాడి గొంతుక మరణశాసనంలా వినల్సివస్తుందనో 
కుంపటి చితిలో చితుకులుగా పడేస్తారనో 

పలువిధాల భయంతో కావొచ్చు 
భాదతో కావొచ్చు 
కారణాలు ఏవైనా కావొచ్చు 
అంతా జరిగిపోయింది 
ఆకరి కవితగా తననితాను 
అక్షరాలకు ఆహుతి చేసుకున్నాడు  

మహర్షి