అర్దరాత్రి ఆకాశంలొ చీకటి
నెమలై చిందులేస్తుంది
మొగులు పొదల మాటున
మబ్బు చెట్ల చాటున
దాని పురివిప్పిన పించం లోని
కళ్లన్నీ అక్కడక్కడా
నక్షత్రలై మెరుస్తున్నాయి
పిలువని చుట్టంలా వచ్చిన గాలికి
మబ్బు చెట్ల మొగ్గలన్నీ రాలిపడ్డాయి
రాలిపడ్డ మొగ్గలన్ని పువ్వులవుతున్నాయి
వాటి గుబాలింపు చివరన
కొన్ని జ్ఞాపకాల ముల్లున్నాయి
సుతారంగ మనసుని గుచ్చుకుంటున్నాయి
విచిత్రంగా గుచ్చుకున్న ముల్లన్ని
మల్లీ గులాబిలై నా యదలొ పూస్తున్నాయి
చుస్తుండగానే నా మది వనమైయ్యింది
ఆ వనానికి నేను వనమాలినయ్యాను....
మహర్షి
ఈ యాంత్రిక జీవనంలొ
నేనిక నటించలేను
వెక్కిలిగా ఎవరో చెక్కిలి గిలి చేస్తునట్లు
ఒళ్లు సకిలించి పళ్ళు ఇకిలించి
భళ్ళు భళ్ళున ఘల్లు ఘల్లున నవ్వుతున్నాను
స్వచ్చంగా కాకుండ
అచ్చంగా ఏడుస్తునట్లు
నిరాశ నిస్పృహలతొ సహజీవనం చేస్తూ!
ఎవడొ నా జీవితాన్ని శాసిస్తున్నాడు
నెనేం చెయ్యలో నిర్ణయిస్తాడు ఒకడు
నా నిర్ణయాన్నే నిర్ధేషించేవాడు ఇంకోడు
ఎవడో నిర్మించుకుంటున్న కలలో
కూలిగా పనిచేస్తున్నాను
నా జీవితాన్ని జీతానికి జీవిస్తున్నాను.
ఇదీ నా దుర్బరమైన,నీచమైన జీవం లేని జీవితం
కాని
ఇది నా జీవితం కాదు
ఇది నా కల కాదు
నా అంతరంగం నన్ను వేదిస్తుంది
పదే పదే ప్రశ్నిస్తుంది
ఎక్కడ వున్నానని,ఏమైపొతున్నానని
నేనంటు అసలు వున్నాన అని..
కలలు నాకు వున్నాయి
జీవించాలని నాకు వుంది
"ఇది.... నా జీవితం" అని తెగేసి చెప్పాలనుకుంటాను
అంతలొనే అనుబంధాలలో బందీనవుతాను
మొహమాటంతొ మూగబోయి నాలొ నేనే నలిగిపోతాను
విత్తనంలేని అపార్దాల మొక్కలు ఎక్కడ
మొలకెత్తుతాయో అని
నా ఆశలను ఆ స్థానంలో సమాది చేసాను..!
మహర్షి
.jpg)
