వనమాలి...

అర్దరాత్రి ఆకాశంలొ చీకటి   
నెమలై చిందులేస్తుంది 
మొగులు పొదల మాటున 
మబ్బు చెట్ల చాటున 
దాని పురివిప్పిన పించం లోని  
కళ్లన్నీ అక్కడక్కడా  
నక్షత్రలై మెరుస్తున్నాయి 
పిలువని చుట్టంలా వచ్చిన గాలికి 
మబ్బు చెట్ల మొగ్గలన్నీ రాలిపడ్డాయి 
రాలిపడ్డ మొగ్గలన్ని పువ్వులవుతున్నాయి  
వాటి గుబాలింపు చివరన 
కొన్ని జ్ఞాపకాల ముల్లున్నాయి 
సుతారంగ మనసుని గుచ్చుకుంటున్నాయి
విచిత్రంగా గుచ్చుకున్న ముల్లన్ని 
మల్లీ గులాబిలై నా యదలొ పూస్తున్నాయి
చుస్తుండగానే నా మది వనమైయ్యింది   
ఆ వనానికి నేను వనమాలినయ్యాను....

 మహర్షి