నిన్ను చేరేదారిలొ ఎన్నొ మైలురాళ్ళు
లెక్కపెడుతు వచ్చాను నీ దరి చేరె క్షణాలు
కాలం మన ఇరువురి నడుమన గస్తికాస్తె
కాలాన్ని కండించె ఖడ్గాన్నై
విస్పొటనంలా విజ్రుంబిస్తా
ఓక నీటిభింధువు నన్ను ఆపాలని చూస్తే
దండకరణ్యన్ని దహించిన ధావగ్నిని దండుగా మర్చి దహింపచేస్తా
ఓక మంచుముద్ధ నన్ను ఎదురిస్తే
సూర్యునిలా చెలరేగి చండ్ర నిప్పులు కురిపిస్తా
ఫంచభూతాలు న పిడికిలిలొ బందించెసైన
నీకై ప్రతిక్షణం పయనిస్తూనే వుంటా..
మహర్షి
వేయి ఏనుగుల బలం కలవాడినే
అయినా నీ అందం ముందర పసిపిల్లడినే
సాహసానికే పాఠాలు చెప్పగల దైర్యశాలినే
అయినా నీ కళ్ళలోకి చూడలేని పిరికివాడినే
కొండలను సైతం పిండి చేయగల బలశాలినే
అయినా నీ విరుల కురుల నుండి రాలిపడ్డ
వెంట్రుకని మాత్రము లేపలేని బలహీనుడనే
కాలానికి కళ్లెంవేయగల నేర్పరినే
అయినా నీ సమక్షంలొ కనురెప్పైనా వెయలేని నిస్సహయుడినే
అవును నీకు నేను బానిసనే
అయినా ఏమిచేయను నీవే నా బలానివి మరి..!
మహర్షి
ముల్లు లేని రొజా వుండదు
విషాదం లేని ప్రేమ వుండదు
చీకటి లేని వెన్నెలా వుండదు
విరహం లేని ప్రణయం వుండదు
ఉరుము లేని వర్షం వుండదు
వేదన లేని వలపు వుండదు
సడి లేని మది వుండదు
నీవు లేని నేను వుండను..!
మహర్షి
వెలుతురు లేని ఈ నిశిరాతిరిలో
మెరుపు లేని తారలు నింగిలో
అలుపు లేని పిల్లగాలి వీధిలో
నిదురలేని నేను నా గదిలో
నీ జ్ఞాపకాలు నా మదిలో
మహర్షి
