నేనో పిచ్చివాడిని
పచ్చిగా నిక్కచ్చిగా నిజాన్ని కన్నందుకు,అన్నందుకు
శీలభంగమైన సంఘాన్ని దూషించి,ద్వేషించినందుకు
మనుషుల్లో మానవ కణాలు మాయమయ్యాయని
గ్రహించి వాదించినందుకు
జాతీయ గీతాన్ని రాప్ చేసి
పబ్బుల్లో పాప్ చేయగల ప్రతిభావంతులున్నారని
భగవద్గీతని రీమిక్స్ చేసి
బెల్లీ డాన్స్ ఆడగల ఘనులున్నారని
పొరుగుదేశాల సంస్కృతిలో విచ్చలవిడి తనాన్ని మాత్రమె
నేర్చుకుంటున్నారని
బల్ల గుద్ది గీ పెట్టినందుకు
నేను పిచ్చివదినే
పరాయి దేశాలకు పారిపోవడమే
లక్ష్యంగా,గౌరవంగా,హోదాగా,ప్రతిభగా
భావించే భావి పౌరుల్లో నేను లేనందుకు
నీటి తప్పిన దారుల్లో నడవలేక నిలబడిపోయినందుకు
నమ్ముకున్న సిద్దాంతాలను,ఆత్మాభిమానాన్ని
ఆర్బటాలకు అంగడిలో అమ్ముకోలేకపోయినందుకు
ప్రాంతం,మతం,కులం,వర్ణం,జాతి భేదాలతో
సాటి మనిషిని తుచ్చంగా,నీచంగా,హీనంగా చూడలేకపోతున్నందుకు
ఈర్ష,ద్వేషాలతో పక్కవాడి మీద పగబట్టలేనందుకు
మనిషిని ఇంకా మనిషిలాగే బ్రతుకుతున్నందుకు
నిజంగానే నేను పిచ్చివాడిని
మహర్షి
ఆరొజుల్ని తలుచుకుంటె నిస్పృహ కమ్మేస్తుంది
ఎవరొ పదెపదె చెవిలొ నాకు మత్రమే
వినిపించెలా అరుస్తునట్టు ఒకే పదం
ప్రేమ,ప్రేమ,ప్రేమ
అద్బుతమని,ఆశ్చర్యమని,తన్మయత్వమని ఎన్నొ విన్నాను
కాని ఎన్నడు అనుభూతి చెందలేదు
నేను ఆ మాయలో ఆ మైకంలో తేలియాడలనుకున్నాను
ఆ మధురానుభూతిని అనుభావించాలనుకున్నాను
నా జీవితంలొకి వచ్చి ప్రతీ క్షణాన్ని అందంగా మార్చి
నన్ను నాకే కొత్తగా చూపించి,తనే నా ఊపిరిగా,నా ప్రపంచంగా మారె తనకై నిరీక్షించాను
నా నిరీక్షనకు జవాబులా వచావు నువ్వు మెరుపులా
నీ పసితనం,నీ చిలిపితనం,నీ నవ్వు,నీ కోపం,నీ అలక
ఒక్కటేమిటి నీ ప్రతీ చర్య ఒక అద్బుతమైన అనుభూతిలా
నా మదిని స్ప్రుసించింది
ఆనందంతొ మొదలైన అద్బుత ప్రయాణం మెల్లిగా అభద్రతా,నిరాధరన,
నిరీక్షణ,వాదనల మలుపులు తిరుగుతూ అనుబందంలొని మాధుర్యం తగ్గిపొ సాగింది..
ఆకాశమంత నా ప్రేమో,అనువంత నీ అలక్ష్యమో, కారణాలు ఏవైన కావొచ్చు
కాలం కదులుతూ కనిపించనంత దూరం చేసింది
ఇప్పుడు నువ్వు ఎక్కడున్నావొ,ఏంచెస్తున్నావొ, కనీసం
ఎలావున్నావో కూడా తెలియదు, ఏ క్షనంలొనైన నన్ను తలుస్తున్నావ,
నేను గుర్తైనా వున్నాన అని అడగాలనున్నా అడగలేను,అడగను
నీ మీద ప్రేమ తగ్గొ లేద నేను సిలనై చలించడంలేదనొ కాదు..
నా తలపులు నీకు తెలియకుండ తలుపులేసను,నా మదిభవాలు బయటపడకుండ బందించెసాను
ఎందుకని అడిగితే , అనువంత నీ అలక్ష్యన్ని, ఆకాశమంత నా ప్రేమ జెయిస్తుందనుకున్నాను
అనంతమైన నా ప్రేమని అర్దం చేసుకుని నీ తీరు మార్చుకుంటావని ఆశ పడ్డాను..
ప్రతీసారి నిరాశే మిగిలింది.. నిజానికి నేనెప్పుడు నువ్వు మారాలనుకోలేదు.
కేవలం నీపై నా చింతన,శ్రద్దని అర్దం చేసుకొవలనుకున్ననంతె
అభిమానించా,ఆరాధించా,ఆకాశమంత ప్రేమించా
అనుమానించావు,అవమానించావు,అనుక్షణం అలక్ష్యం చేసావు
కలగని అభిమానాన్ని కలిగించలేను,
అర్ధం చేసుకోలేని ఆరధానని వివరించలేను
అనుమతిలేనిది ప్రేమను హృదయం దోచుకోమనలేను
మనసుని ఆపలేను కాని మనిషిని ఆగిపోగాలను కదా.!
ఇక నీ ప్రపంచంలో నన్ను ఏమూలాన పడేసిన,అవతలికి విసిరేసిన,ఆకరికి నన్ను చెరిపేసిన నిన్ను నిలదీయను,నిందించను
నీ ప్రపంచంలో నేను లేను...నా ప్రపంచమే నువ్వైనా వేల నన్ను నేను కోల్పోయా.. ఈ పపంచంలోను నేను లేను..
ఎక్కడా లేని నేను నిన్నెలా మరువగలేను..?
నా భవిష్యత్తుని తాకట్టు పెడితే
సమయం ఒక సలహా విసిరింది
జీవితాన్ని చక్కగా నటిస్తున్నావ్.. మరుపుని,సంతోషాన్ని నటించలేవ అని..!
మహర్షి
మాపటి వేల ఎప్పటిలానే
మేడ మీద నీడలో కూర్చున్నాను
ఆకాశంలో ఆడి ఆడి అలిసిపోయి
ఆవలి దిక్కులో వాలిపోయాడు సూరీడు
గాలి నిశ్శబ్దంగా వీస్తూ
గుసగుసల వాసనలేవో మోసుకుపోతుంది
ముందెప్పుడో స్పృశించినవే
నిన్నటి వరకు ప్రతీ రోజు,ప్రతీ క్షణం
నన్ను వెంటాడినవే
కాదు కాదు
నీడలా వెంటుంది నన్ను నడిపిస్తున్నవే
నీవో,నావో,మనవో..!
నీ మనవి లేనివి మానవని
మనసారా అనలేను
కాని
మరువలేనివి,మధురమైనవి...
అదిగొ.. మళ్ళీ..!
అన్నీ మధురమైనవని మనసారా అనలేను
కన్నీటిలో తడిచి ఉప్పగా రుచిస్తాయి కొన్ని
అరక్షణంలోనే ఆకాశం రంగు మారింది
చందమామ చుక్కల చీకటి చాప పరిచి
మబ్బుల మెత్తమీద వీపువాల్చి
నా మనసు వింటున్నాడు
అప్పటివరకు నా గుండె చీకటి గదుల్లో వేలాడుతున్న
జ్ఞాపకాల గబ్బిలాలు
నీ తలపుల వెలుతురు తగలగానే
నా నరనరాల దారుల్లో ఎగురుతూ
నరకయాతన కలిగిస్తాయి
నిన్ను చూస్తున్న తన్మయత్వంలో
ఆదమరచి కూర్చునప్పుడు
"ఓయ్" అన్న నీ పిలుపు
ఇంకా నన్ను పలకరిస్తూనేవుంది
ఆ పిలుపులో నాపై హక్కుని
నేటికీ నా బుజాల మీద మోస్తూనే ఉన్నాను
నా హాస్యాన్ని అపహాస్యం చేసి
నీ చిరునవ్వుని దాచేసి
విసురుగా విసిరినా నీ చూపులు
ఇప్పటికీ నన్ను చూస్తూనే వున్నాయి
నా కారణంగా నీ ఆదరాలపై వికసించిన
నవ్వు పూల పరిమళాలు ఇంకా నన్ను వీడనే లేదు
గడిచిన కాలం తలపుల్లో గడిచే కాలం తెలియలేదు
ఊ కొట్టలేకో జో కొట్టినట్టనిపించో
గురకపెట్టి పడుకున్నాడు నెలరాజు
అలసిపోయిన సూరీడు మళ్ళీ ఆటకేక్కాడని
అప్పుడుకాని అర్ధం కాలేదు...
మహర్షి
