ఎన్నోరొజులుగా పగలు జీవించలేదు
రాతిరి నిదురించలేదు
ఏ క్షణంలోను
కన్నులు వాల్చలేదు
కలం కదల్చలేదు
అయినా కాలం ఆగలేదు
ఒక్కొ నిమిషం నన్ను వెక్కిరిస్తూ వెల్లింది
బాధపడ్డాను
ఒక్కో గడియ నన్ను గేలి చేస్తు కదిలింది
కుమిలిపోయాను
అనంత సమూహంలో ఒంటరిగా
నలిగిపోయాను
నీ నవీనస్నేహసమూహంలో నన్ను మరిచినా
ఎన్నడు అలక్ష్యం చెసావని నిందించలేదు
నీ ఆనందం నా ఆనందానికి కారణమనుకున్నాను
అన్ని భరించాను మౌనంగా ఆనందించాను
గుర్తున్నానా అని అడిగావు కదా
నీకు తెలుస
నా ఉచ్వాసనిశ్వాసలోనే కాదు
ఆ రెంటికి నడుమ శూన్యంలోను
గుర్తేవున్నావు
నా మది లయప్రతిలయలోనె కాదు
ఆ రెంటికి మద్య నిశ్శబ్ధంలోను
మరువనేలేను
అని ఆకాశమంత నా ప్రేమని అక్షరాల్లొ లిఖించగలను
అర్దంకాలేదంటే వివరించగలను కాని
అర్దమేలేదంటే ఏంచేయగలను..?
మహర్షి
3 comments:
baagundi.
కవిత చాలా బాగుంది అండి.. అది చదివాకా అర్ధమే లేదు అంటే వారు రాయి నే
thanku @ Padmarpita gaaru and ప్రిన్స్ gaaru
Post a Comment