సముద్రంలాంటి ఆకాశంలో ఒంటరి నక్షత్రం
ఆకాశంలాంటి అనంతపు నేలపై ఒంటరిగా నేను
నక్షత్రపు మిత్రువు జాబిలి
నా నీడ నా చెలి
జాబిలిని చూస్తూ నేను,నన్ను చూస్తూ ఆకాశం
నిశ్చలంగా నిలబడిపొయాము
నిశ్శబ్ధం ఆవరించింది సమాదుల్లొ శవాలు నిద్రిస్తున్నాయని
శ్మశానం పక్కన ప్రకృతి వికృతంగా పడివుంది
సన్నగా పలకరించి పోతున్న విచిత్ర విషూచిక
ఎక్కడినుండో లయబద్దమైన చప్పుడు ఒకమాదిరి డప్పులా
చిల్లుపడ్డ జేబుకు మరోపక్క నక్కిన నా గుప్పెడు గుండెది
అలుముకున్న చీకటిలో దాగిన రహస్యలెన్నో.!
అచ్చం నా మనసులోలగా
అంతులేనన్ని అంతుచిక్కనివి.!
మహర్షి 
No comments:
Post a Comment