నా మరణం

నేను మరణిస్తాను
నా తల మీద రెపరెపలడుతూ దీపం
కాల్ల ముందు పొగలు కమ్ముతు కుంపటి
కొందరు వెక్కి వెక్కి గుండె పగిలి ఏడుస్తారు 
మరికొందరు వెక్కిలిగా పడి పడి పగలబడి నవ్వేస్తారు
కొదరు జీవిచడం తెలీదంటారు  
మరి కొందరు జీవితం తెలిసినవాడంటారు
హీనుడనని కొందరు దీనుడని ఇంకొందరు ధీరుడని మరికొందరు 
గుఢచారులల గుసగుసలాడుతారు
ఇదంతా తీక్షనంగా వీక్షిస్తుంటాను  
తాటాకు పాడె మీద పడుకుని నేను
మొసేవారెవరు ముందు నడిచేవారెవ్వరు
లెక్కలేస్తారు కలిసికట్టుగా అందరు
నాపై చల్లిన చిల్లర ఎరుకుంటు
పిల్లాడొకడు పరిగెడుతూ ఉంటాడు
నా శవయాత్ర కాటికి చేరగా 
చితి పేర్చి దహనం చేసి 
దుఖ్ఖాన్ని దిగమింగేసి నటిస్తూ వెల్లిపోతారు 
కాలుతున్న చితి నుండి 
కట్నం వచ్చిన కాటికాపరి ఆనందాన్ని
ఏరుకున్న చిల్లర పొగేస్తున్న చిన్నోడి సంతోషాన్ని 
చూస్తు చావులో బ్రతుకని సంతోషిస్తూ 
నిప్పుల్లొ కాలిపోతాను నింగికి ఎగిరిపోతాను 

మహర్షి

ఆనందం

నిన్ను చూసిన క్షణం నా ఆనందం
అక్షరాలలో అభివర్ణించేది కాదు 
అందుకు బదులుగా 
నక్షత్రాలన్నీ నింగినుండి పోగుచేసి 
నీపై కురిపించాలనివుంది
నిండు చంద్రుడిని ముప్పవు ముక్క విరిచి
కర్పురంలా వెలిగించి నీకు దిష్టి తియ్యాలనివుంది
ఇంద్రధనుస్సుని తెచ్చి 
నీ పసిపాదాలు కందకుండా తివాచిలా పరచాలనివుంది 
మేఘాలన్నీ చెరిపేసి ఆకాశాన్ని మడతపెట్టి 
నీ పానుపులా మార్చాలనివుంది
ఒక్క మాటలో  
నా ఆనందాన్ని రెట్టింపు చేసి 
నీకు అందిచాలనివుంది నా అనుబంధమా 

మహర్షి

మనిషి చచ్చిపొతె ముందు ఏడుస్తారు

తరువాత మట్టిలొ పూడుస్తారు

మనసు చచ్చిపొతె ముందు జ్ఞాపకాలను పూడుస్తారు

తరువాత మౌనంగా ఏడుస్తారు

 మహర్షి

ఆనందం

రెక్కలు విరిగిన పక్షికి అవి తిరిగొస్తే..?

ఒడ్డున పడ్డ చేపకి అల దరికొస్తే..?

ఈ క్షణం నేను ఆ పక్షిని,చేపని...!

 మహర్షి

నింగి సంద్రపు అడుగున 
దాగిన తెప్పల ఆల్చిప్పలు
ఆల్చిప్పల రెప్పలలొ 
దాగిన చిరు చినుకుల ముత్యాలకై 
వేచి వేచి నింగికేసి ఎదురుచూసే రైతును చూసి
కరుణించి వరుణించేనా ఆ నింగి.?

                                                                                     మహర్షి 

నాకు గతం కావాలి...!

ఈక్షణం భ్రమించే భూమి స్థంభించిపొవాలి 

ఒకేఒక్కసారి వ్యతిరేక దిసగా తిరగాలి 

ఆనాటి రాతి యుగానికి కాదు 

క్రీస్తు యుగానికి కాదు 

కేవలం నీతొ గడిపిన నిన్నటి క్షణాల వరకు

నేనే నీ ఏకైక స్నేహమైన ఆనాటి కాలానికి

అనుమానాలకి తావులేని నీ పసిమనసు ప్రాయంలోకి

నా ప్రపంచం నీవైన ఆ ప్రపంచంలొ, 

నాతొ పాటు ఆనందించిన జ్ఞాపకాల గతంలొకి 

నిత్యం నే గెలిచే అంతక్షరిలో నీతొ నేనోదిన నిమిషాల్లొకి

నింగి ఎండను నీమీద పడకుండా 

నీకే తెలియకుండా 

నీడలా నీవెనక నడిచిన నిరుడుదారుల్లొకి

ఎంత అవివేకినో కదా మరి నేను..?

పూడ్చేసిన గతాన్ని తవ్వగలనే కాని 

మరణించిన మధురానుభూతికి ప్రాణం పోయాలేను కదా మరి...!  

మహర్షి 

ఒక రెక్క విరిగి పడింది గువ్వది
ఒక చుక్క రాలిపడింది నింగిది
ఒక చినుకు జారిపడింది మబ్బుది
ఒక పువ్వు తెగిపడింది కొమ్మది
ఒక బంధం విడిపడింది మనది
ఒక జ్ఞాపకం గాయమైంది నీది
ఒక హ్రుదయం ముక్కలైంది నాది 

మహర్షి 

నేను..!

బంధలకు నే బానిస కాననుకున్నాను 
అనుబంధాలకు అతీతుడినని విర్రవీగాను 
చేరువైన వారిని దూరంగ నెట్టెసాను 
ఆదరిస్తే చీదరించాను 
అభిమానిస్తె తిరస్కరించాను 
ప్రేమించినవారి ప్రాణాలు తీసాను 
ఏనాడు పశ్చాత్త పడలేదు   
నన్ను మెచ్చిన వారు ఎందరో వున్నారని  
నన్ను నచ్చిన వారు ఇంకెందరో వున్నారని 
నేను అసమానం అని ఆకాశమని ఆనందించా  


నా పొగరును పరాభవించడానికి నిన్ను పరిచయం చేసాడొ ఎమో 
ఆకాశంలా వున్న నాకు జాబిలిని చూపించాడు 
మెరిసిపోతున్న తనతో మైత్రిచేయించాడు 
పసిపాప మనసుతనది అంతకంటే ఆనవ్వు అందమైనది 
వత్సములు మాసములా మాసములు వారములా 
వారములు రోజుల రోజులు క్షణాల్ల గడిచిపొయాయి    
బగవంతుడిలా వున్న నేను భక్తునిలా మారిపోయా   
నా మేధస్సును మరిచాను తన పాదాలాకింద నా మనస్సుని పరిచాను
ఈక్షణం తన మాట నాకు శాసనం  
తన బాధ్యత నాకు వరం 
తన ఆనందం నా కర్తవ్యం 
తన క్షేమం నా ఊపిరి
ఇదే నాజీవనశైలిగా బ్రతుకుతున్నాను  
అంతలొ ఒక అపార్ధం అమావాస్యలా మింగేసింది 
జాబిలిని కాదు ఆకాశమైన నన్ను 
ఇన్నళ్ళ అనుబంధానికి అర్ధం లేకుండాపొయింది 
ఆకాశమైనా నేను తన బంధానికో 
అనుబంధాల్లొ అపార్ధానికో అంతమైపోతున్నాను...   

మహర్షి 

నా ప్రపంచం

నాదొక వేరు ప్రపంచం 

నేను తప్ప మరెవరు కనిపించని నాదైన సొంత ప్రపంచం నా వింత ప్రపంచం

నా ప్రపంచానికి కాపలగా గడియారపు జంట సైనికులు నిలకడలేక నిత్యం గస్తికాస్తుంటారు 

నన్ను నిద్రలెపేందుకు సూర్యుడు లేడక్కడ   

తెలవరంగానే నీకు సందేశం ఇవ్వలన్న ఆలోచన తెలవారకుండనే తడుతూనే వుంటుంది నా తలు(ల)పు

నా ప్రపంచంలో గాలికి సైతం చోటుండదు  

నీ నిశ్వస నా ఉచ్చ్వాసగా నానిశ్వస నీ పేరుగా ఇదే నా తీరుగా బ్రతుకుతున్నవాడిని     

నా కాలక్షేపనికి గతం నాటిన జ్ఞాపకాల తోటలొ రాలిపడ్డ పూలను అతికిస్తూ వుంటాను  

అప్పుడప్పుడు నీ పలుకులు పట్టుకొచ్చె నెట్వర్క్ నేస్తాలు..! 

నీ క్షేమసమాచారం చేరవేసె యాంత్రిక చుట్టాలు..! 

నా ప్రపంచంలొ రాతిరి నక్షత్రాలుండవు 

ఉదయం నుండి నీకై నెరాసిన అర్ధంకాని అక్షరాలె ఆకాశంలొ కాలిపోతు కనిపిస్తాయి   

నన్ను నిద్దురపుచ్చేందుకు జాబిలి లేదక్కడ  

నీ మోమును జాబిలిగా నీ నవ్వును వెన్నెలగా కలగంటూ కల్లుమూసుకుంటాను..  

వింతేమిటంటె నాదైన ప్రపంచంలొ నన్ను గూర్చిన తలపు ఒక్కటీ వుండదు   

ప్రతీ చోట నీ ఊహలే ప్రతీ క్షణం నీ ఊసులే   

మహర్షి 

నా నిఘంటువు...

ఇది పుస్తకంలొ నే రాసిన పుట కాదు 
నా మది కాగితంపై కాలం రాసిన కవిత 
సానంతొ ఒక్కో వేటు వేస్తు చెక్కిన రాత   
వేటుపడిన చోటల్ల రక్తపు రంగున గీత 
ప్రతీ అపార్ధాల అక్షరానికి మరో అర్ధం  
యుగాల తరబడి నడిచా నిఘంటువుల నడుమన  
వెతికిన చోటల్ల వెంటపడి తరిమిన వోటమి 
విది వెతికేందుకు సాయం చేసింది  
విచిత్రంగా నా పదనిధి నీవంది 
నా ప్రతీ అక్షరానికి అర్ధం నీవయ్యవు కాని ఆకరిలొ 
నా ప్రపంచమే అపార్ధమని ఉపద్రవంలా ముంచేసావు   

మహర్షి 

అనుబంధం

ఒక అనుబంధానికి బంధువులు ఇద్దరు
ఆ ఇరువురికి తెలియని విషయం
ప్రతీ బంధానికి ఒక ముడిపడుతుందని
దానికి కాలం జ్ఞాపకాల కళ్లెంవేసి బిగిస్తుందని


అచ్చం అలాగె ముడిపడిన మన బంధానికి 
కాలం చెల్లిపోయిందొ లేదా కళ్లెం వూడిపోయిందొ 
అనుబంధపు ముడి చిక్కులా మారిపొయింది 
అంతలో బంధం నిన్ను విడిచిపోయింది  
వదలలేక నన్ను మెడకు వుచ్చులా బిగిసింది 

                  మహర్షి 

తీరానికి తలలు కొట్టుకుని అలలు
అపార్ధాల అంచులు దూకి నేను 
సముహిక ఆత్మహత్యచేసుకున్నము 
అలల ఆత్మలు ఆకాశానికి ఎగిసి మేఘరూపం దాల్చాయి
నా ఆత్మ దూలిగా మారి నీపాదాలు పట్టుకు వేదిస్థొంది 
తానూహించినట్టి తుచ్చ నీచ తత్త్వము తనదికాదని..!

                                                   మహర్షి 

మౌనకావ్యం..!

నా కాగితంలొ పిచ్చిగీతలు
నీతో పలకలేని నా మదిమాటలు....


నేరాసిన అక్షరాలు కంటికి కనిపించవు
మనసుతో చూడగలవ మరి..?


మౌనం నా పరిభాష
నీకు అర్ధమౌతుందని నా అత్యాశ...?


నా మౌనం చెవులకు వినిపించదు 
కంటితొ వినగలవ మరి..?  

                                                               మహర్షి 

వార్త పత్రిక

జాబిల్లిని చూస్తు నిద్దురపోయిన నన్ను
పొద్దువాలగానే నిద్దుర లేపింది ఒక ఆర్తనాదం 
ఒక్కసారిగా కనులు తెరచి తలుపు తెరిచా
మంచుతో మసికొట్టుకుపొయింది ప్రపంచం
ముంగిలిలొ ముద్దుగా దిద్దిన ముగ్గులు 
మురుస్తూ ముందుకు వెళ్లిన నాకు
మరింత చేరువలో చెవిని చేరింది ఆర్తనాదం
అటుపక్క ఒక అడుగు వేసా
రక్తపుమడుగులో పడివున్న వార్తావనిని చూసి 
వొనుకు పుట్టింది వెన్నులొ 
వెన్నులో భయన్ని తాకట్టుపెట్టి 
అప్పుతెచ్చుకున్న దైర్యాన్ని కర్చుపెట్టి 
ఆపన్నహస్తం అందించి హక్కున చేర్చుకున్నాను 
అప్పుడు చెప్పింది నన్ను అబ్బుర పరిచిన
తన ఆవేదన అంతా 
అక్కరకు రాని నిజాలు 
అంతులేని అబద్ధాలు 
మానవ మృగాల చేతలు 
అవి తోసిపుచ్చే నేతలు 
కుంభకోణాల లోతులు 
రాజ్యంగానికి పడ్డ గోతులు 
భరించలేని అక్రమనుబంధాల బూతులు 
మనిషి చేసే మారణహొమ తీవ్రతలు 
సాగుతున్న సమ్మెలు 
శిధిలమైన  బొమ్మలు 
దారులన్ని గతుకులు 
భారమైన బతుకులు 
అక్షరాల మూటలొ అన్ని కలిపి నాపైమోపి 
మెడపట్టుకుని వీదిలోకి విరిసిపారేసారని.....! 

  మహర్షి 

ఏమని చెప్పను...

ఏమని చెప్పను ఎవరికి చెప్పను
నీ మీద ప్రేమను మరీచానంటూ
మదురాణుభూతులను మసిచేసానంటూ
మనసునే మోసగిస్తూ,కఠినంగా కనిపిస్తూ
లోలోన కుమిలిపోతున్నానని


ఏమని చెప్పను ఎవరికి చెప్పను
ఏబందానికి నే బానిసాకానని
ఎవ్వరికీ నే లొంగనివాడని
ఇనా ఈ ప్రేమకి లొంగి
తన బంధానికి బానిసనయ్యానని
ఏమని చెప్పను ఎవరికి చెప్పను


ఏమని చెప్పను ఎవరికి చెప్పను
నా కంటిలో కనుపాప నీవని
నా గుండెలో రూపం నీవని
నా మదిలో ప్రతీ తలపు నీవని
ఇంకా ఏమని చెప్పను ఎవరికి చెప్పను

మహర్షి

నా రచన

నా కవిత రక్తసిక్త వనిత
నా కలం అగ్నిజ్వలిత కడ్గం
నా కాగితం అరుణవర్ణ మేఘం 
నా అక్షరం నిశ్పక్ష్య సాక్ష్యం 
                                       మహర్షి

నీ కన్నులు

నిన్నటి రాతిరి నా కలలొ
కదిలే నక్షత్రాలను చూసాను
ఎక్కడికో వేగంగా వెలుతునే వున్నాయి
నక్షత్రాలను అనుసరించి నేను అడుగులేసాను
అంతలో నీ కనుబొమ్మల గుమ్మాలను దాటి
నేరుగా నీ నయనాలయంలొ కొలువుతీరిపొయాయి 
అప్పుడే తెలిసింది నా మదిని బంధించే 
నీ కన్నులు  శతకోటి నక్షత్ర సమూహాలని...!

                                                         మహర్షి

నారంగు నలుపు.!

కాగితం తెలుపు కలానికి సిరా నలుపు
అక్షరాలు అల్లె సుద్దముక్క తెలుపు అది అల్లుకునే పలక నలుపు
నింగిలొ వెన్నెల తెలుపు అది తెలిపే చీకటి నలుపు
సప్తవర్ణాల నింగిరంగు చూపె నీ కంటి రంగు నలుపు 
మదిదోచే రగాలు కూసే కోకిల రంగు నలుపు 
వర్షించే మేఘాల రంగు నలుపు
అందుకే నలుపంటె నాకు ఎంతో వలపు 
మనసు రంగు వుంటె తెలుపు తెలుస్తుంది విలువెంతో నలుపు 
                                                                                       మహర్షి

ఎలా.?

మేఘాలు లేనిది వర్షించేదెలా
తీరం లేనిది సంద్రం ఆగేదెలా
సూర్యుడు లేనిది ఉదయించేదెలా
చీకటి లేనిది చుక్కలు మెరిసేదెలా
జాబిలి లేనిది వెన్నెల కురిసేదెలా
సడి లేనిది మది సాగేదెలా
నీవు లేనిది నేను జీవించేదెలా...!
                                                 మహర్షి

నిన్ను చేరేదారి

నిన్ను చేరేదారిలొ ఎన్నొ మైలురాళ్ళు 
లెక్కపెడుతు వచ్చాను నీ దరి చేరె క్షణాలు
కాలం మన ఇరువురి నడుమన గస్తికాస్తె 
కాలాన్ని కండించె ఖడ్గాన్నై
విస్పొటనంలా విజ్రుంబిస్తా 
ఓక నీటిభింధువు నన్ను ఆపాలని చూస్తే     
దండకరణ్యన్ని దహించిన ధావగ్నిని దండుగా మర్చి దహింపచేస్తా 
ఓక మంచుముద్ధ నన్ను ఎదురిస్తే 
సూర్యునిలా చెలరేగి చండ్ర నిప్పులు కురిపిస్తా 
ఫంచభూతాలు న పిడికిలిలొ బందించెసైన 
నీకై ప్రతిక్షణం పయనిస్తూనే వుంటా..   
                                                        మహర్షి

నీవే నా బలానివి మరి..!

వేయి ఏనుగుల బలం కలవాడినే
అయినా నీ అందం ముందర పసిపిల్లడినే
సాహసానికే పాఠాలు చెప్పగల దైర్యశాలినే
అయినా నీ కళ్ళలోకి చూడలేని పిరికివాడినే
కొండలను సైతం పిండి చేయగల బలశాలినే
అయినా నీ విరుల కురుల నుండి రాలిపడ్డ 
           వెంట్రుకని మాత్రము లేపలేని బలహీనుడనే
కాలానికి కళ్లెంవేయగల  నేర్పరినే 
అయినా నీ సమక్షంలొ కనురెప్పైనా వెయలేని నిస్సహయుడినే 
అవును నీకు నేను బానిసనే  
అయినా ఏమిచేయను నీవే నా బలానివి మరి..!

                                                             మహర్షి

ముల్లు లేని రొజా వుండదు
విషాదం లేని ప్రేమ వుండదు
చీకటి లేని వెన్నెలా వుండదు
విరహం లేని ప్రణయం వుండదు
ఉరుము లేని వర్షం వుండదు
వేదన లేని వలపు వుండదు
సడి లేని మది వుండదు

నీవు లేని నేను వుండను..!

                                                               మహర్షి

ఒంటరి

వెలుతురు లేని ఈ నిశిరాతిరిలో
మెరుపు లేని తారలు నింగిలో
అలుపు లేని పిల్లగాలి వీధిలో
నిదురలేని నేను నా గదిలో
నీ జ్ఞాపకాలు నా మదిలో
                                   మహర్షి

ఎలా మరవను.....?

ఎలా మరవను నిన్నటి క్షణాలను
నీవే అంతా అని
          అరమాట కుడా చెప్పకుండా అంతమైపొయావే
నాతొనే వుంటానని
           మంటల్లొ మసైపొయావే
నీవు పెట్టిన మొదటి ముద్దు 
                  అచ్చై మదిపై చెరగని మచ్చై మిగిలిపొయిందే  
స్నేహాన్ని ప్రేమని పొరబడిన నీ తప్ప
                       ప్రేమని స్నేహమని భ్రమపడిన నా తప్పా 
నీ తప్పని తెలిసి తప్పించుకునేందుకు తనువొదిలేసావా 
                        నా తప్పుకు శిక్షని ఒంటరిగా నన్నొదిలేసావా 
గడిచిన కాలానికి మన గురుతుల గిరకలు కట్టి వెనక్కి లాగనా 
                          లేదా 
మన అనుబంధాల అంచుల నుండి ముందుకు దూకనా...? 

                                                                                          మహర్షి

తెలవారింది...

రబ్బర్ తొ తుడిచేసిన పేజీ లాంటి ఆకాశం
నల్లమబ్బుల మరకలు అక్కడక్కడ నిలిచిపొయాయి
చిల్లు పడిన చూరు నుండి ఒక్కొ చుక్క తొంగి చూస్తుంది
చంద్రుడి చెలి పౌర్ణమి వీడిపోయింది కాబొలు 
బక్కచిక్కి పొయాడు 
చీకటి నల్లటి దుప్పటి కప్పి 
అందరిని పడుకోమంది 
అప్పటివరకు సందేహంతొ సంకోచిస్తూ 
గుమ్మంలొ గస్తికాస్తున్న నిద్దుర 
ఆవలింత ఆహ్వానించగా 
పరిగెత్తుకు పక్కనొచ్చివాలింది 
అంతలొనే సూరీడు వెచ్చటి గొంతుతో
గట్టిగా పిలిచాడు తెలవారిందని 

మహర్షి

ఆకు

పుడమిని చీల్చి పొడుచుకొచ్చిన ప్రతీ మొక్కకి అస్త్రం "ఆకు"
అది మానై ఎదిగిననాడు దాని మనుగడని పచ్చగా ప్రతిభింబించేది "ఆకు"

మహర్షి

నిన్నటి రొజులు

నా చుట్టు జనాలు 
అంతా నావాళ్లు(నా మిత్రులు)
పసందైన విందులు
అప్పుడప్పుడు చిందులు
కెఫుల్లొ టీలు
కాంపస్ లొ కబుర్లు
అనందమైన రొజులు 
అందమైన ఙ్నపకాలు


అంతలొనే ఎవరికివాళ్ల కుటుంబాలు
గుర్తొచ్చిన బాద్యతలు బందుత్వాలు
జీతాలిచ్చె జాబులు 
తీరిక లేని పనులు 
కలవలేని దారులు 

కరువైపొయిన నిన్నటి రొజులు 

మహర్షి

ఒంటరి పొరు

ఎక్కడైన ఎప్పుడైన ఒంటరి నేను ఒంటరి
భ్రమించె భూమి పరిభ్రమించె కాలం
మతిభ్రమిస్తూ నేను
నడిచిన దారుల తీరు యడబాటు తీరం
మౌనం నా స్నేహం మాటలు అబివార్యం
మనసేమొ మంటల పాలు నేనెమొ ఒంటరి పాలు
మురిపాలు,కొపాలు,తాపాలు
నాకు దక్కని శాపాలు
జనాల నోరు జడివాన జోరు
తట్టుకోలేని నా తీరు
వెనకెవరు లేరు దరికెవరు రారు
చెయ్యాలి ఒంటరి పొరు

మహర్షి

గర్జన

ఈ మద్యకాలంలో నేను మనిషినే చూడలేదు
జనాలంతా ఉద్యమాల జోరులోపడి
మనుషులము అన్నది మరీచారేమో
జంతువులలా అందరు గార్జిస్తున్నారే.....!


ఈ తర్జనబర్జన గర్జనలు ఎందుకయ్యా అంటే
దేశాన్ని దండుకునేందుకే అన్నాడోకడు  దర్జాగా.......

మహర్షి

జై కొట్టు

ముచ్చటగా ముప్పైఒక్క రాష్ట్రాలు
అందరికి ప్రాంతీయ భేదాలు
ఒకవేయి ఆరువందల పద్దెనిమిది భాషలు
అందరివీ భిన్నమైన భావాలు
ఆరువేల నాలుగువందల కులాలు
ఒకరితో ఒకరికి కుమ్ములాటలు
ఆరు మతాలు 
అరవై గొడవలకు కారణాలు
ఇరవై తొమ్మిది పండుగలు
ఇందులో ఎఒక్కటి జరగవు లేకుండా రక్షక దళాలు
ఇవన్ని కలిసిన ఒక్క దేశం 
దయచేసి అందరు కలిసి ఉండాలి అన్నది నా సందేశం



రాష్ట్రాల కాలహం కట్టిపెట్టు 
ప్రాంతీయ భేదాలు పక్కన పెట్టు 
నీలో మానవత్వం బయటికి వచ్చేట్టూ


భాష దోషాలు వదిలిపెట్టు
మౌనంతో మాటకట్టు 
అందరికి అర్ధం అయ్యేట్టూ 


కుమ్ములాటల కులాలు క్రిందంటూ
మతాలు అన్ని మూటకట్టు
మానవత్వం రాజ్యమెలేట్టూ


దేశం అంతా ఒక్కటంటూ 
మనిషికి మనిషి ఉంటే కలిసి కట్టూ
ప్రతీ రోజు పండుగన్నట్టూ
భారత దేశానికి జై కొట్టు

 మహర్షి